Dag 7: Page - Upper Antelope Canyon, Lake Powell, Horse Shoe Bend

Helloow Foax,

Voor de geïntresseerden, goed nieuws, de foto's van onze reis zijn beschikbaar!
Je kan de foto's bekijken door simpelweg onze dagelijkse blogs te herlezen (de foto's werden immers toegevoegd aan deze blogs).

Na een goede en lange nachtrust van ongeveer 9 uur, rustig opgestaan en aangeschoven aan het ontbijt dat inbegrepen was bij onze reservatie. Hierbij hebben we vooral geleerd dat Amerikanen steeds een even aantal pannekoeken eten. De pannekoekenmachines (ja het bestaat), maken nl. pannekoeken per 2 stuks.

Nadat we nog snel even naar de supermarkt geweest waren, vervolgden wij onze dag met onze eerste activiteit, een bezoekje aan de Upper Antelope Canyon. Deze Canyon, die gevormd werd door hrt kolkend water in een rivierbedding, is enkele honderden meters lang en is door de mooie lichtinvallen adembenemend mooi.

Het bezoek aan de Upper Antelope Canyon, duurde een klein uurtje, waarbij de gids ons de mooiste plekken aangaf die ons prachtige kiekjes opleverden. Het viel vooral op dat de gids enorm veel aandacht had voor ons Stéfanieke. Zo vroeg hij meermaals haar fototoestel en mocht zijzelf eveneens poseren in de obscure grotten van de canyon. Even voor de bezorgde ouders, de gids was 45 jaar, was van Indiaanse afkomst en was niet aantrekkelijk ;-).



Na de upper Antelope Canyon, vervolgden wij onze weg naar de Glenn Canyon en Lake Powell. Nadat we de nodige parkstempels hadden verzameld (reeds het derde park dat we bezochten), besloten we om het meer van dichtbij te bezichtigen. De hoge temperaturen (meer dan 33 graden Celcius) en het gebrek aan wind, zorgden er voor dat het bezoekje aan het meer van korte duur was. Dit verandert niets aan het feit dat de uitzichten opnieuw schitterend waren.





Gezien de hitte aan het meer onuitstaanbaar was, ging onze weg verder naar de Horse Shoe Bend, waar een steile helling op een onverharde weg ons scheidde van een kronkel van de coloradorivier in een rotsachtig landschap. Deze kronkel heeft de vorm van een hoefijzer.

Dit was het moment voor Vicky om Cedric zijn slaptitude van gisteren over te doen. Gelukkig was er superKaren die met een simpele banaan het leven van Vicky wist te redden ;-). Voor de ouders, Vicky stelt het goed en heeft geen schade overgehouden aan het voorvalletje.

Het zien van zoveel moois, had onze appetijt aangewakkerd en gezien we de hamburgers en vettige frieten beu waren, besloten we om een behoorlijke maaltijd te benuttigen in een steakhouse. De buikjes werden rondgegeten met filets mignons, spaghettivarianten en vegetarische schotels.

De ober die vanavond van dienst was, fronste meermaals zijn wenkbrouwen bij het plaatsen van onze bestellingen.

Zo kon hij bijvoorbeeld niet begrijpen dat wij desserts bestelden die minder dan 500 caloriën bevatten. Wij bestelden nl. enkel vanilleijs zonder toebehoren zoals nootjes, allerhande sauzen en caramel.

Toch was het Stéfanie die er in slaagde om de grootste frons te voorschijn te toveren. Zij bestelde nl. Chicken salad zonder kip. De exacte woorden die de verbouwereerde ober uitsprak waren "no chicken???", waarna hij triest afdroop naar de keuken.

Het humeur van de ober wijzigde ook met de minuut. In eerste instantie was hij vriendelijk en sprak hij met 2 woorden, naargelang de avond vorderde, kon hij enkel nog maar de volgende klanken produceren "hmmmmm" en "uhuh" ;-p.

Toch was onze avond geslaagd en bestaat de kans dat we morgen in hetzelfde restaurant zullen eten. Het eten was namelijk echt wel lekker.

Morgen staan de Lower Antelope Canyon en onze rafttrip op het programma. Hopelijk blijven de weergoden ons gunstig gezind en wordt het niet te warm!

Groetjes en tot morgen,

8 kleine Belgen in het grote Amerika

Ps. Graag willen wij de moemoe van Vicky, weliswaar een dag te laat, een gelukkige verjaardag wensen. Bij deze proficiat Carina!