Dag 12: Bryce Canyon City - Zion National Park- Saint George

Helloow Foax,

Na een zware 11-daagse waar iedereen de nodige kwaaltjes heeft doorstaan en waar nachtrust niet meer dan een utopie was, besloten de acht Amerikatrotters om deze morgen uit te slapen. Tot 9 uur kon er geslapen worden. Het vertrek vond plaats om 9u30. Een belissing die we ons al gauw zouden beklagen.

De rit ging van Bryce Canyon City naar Zion National Park. Volgens onze GPS zou een verplaatsing naar Zion maar een goed uurtje duren. Dit was slechts een droom gezien onze GPS'en geen rekening hielden met wegenwerken, traag rijdende mobilhomes en het feit dat we het Park langs de Oostkant binnenreden.

Het visitorcenter in Zion National Park, bevindt zich aan de Zuidknt van het Park, waardoor we het gehele Park met de auto moesten doorrijden. Deze ontdekking was goed voor een extra ritje van 1 uur. Daarenboven hadden Vicky en Stéfanie hun dagelijkse portie koffie nog niet kunnen benuttigen en was Vanessa niet met het verkeerde, maar zonder benen opgestaan, waardoor de sfeer geen nieuwe hoogtepunten bereikte.

We merken op dat we bij onze doorrit in het park een familie wilde berggeiten wisten te spotten. Een mooi natuurtafereel dat we niet snel zullen vergeten.

En toch was dit alles nog niet voldoende, neenee, Zion National Park moest en zou ons vandaag kraken!

Eens aangekomen aan het visitor Center moesten we een parkeerplaats zoeken. De bezienswaardigheden van het natuurpark mag je immers niet met de auto betreden. Je moet gebruik maken van de gratis shuttelbussen die je naar de bezienswaardigheden brengen. Natuurlijk waren we 30 minuten te laat, waardoor geen enkele parkeerplaats nog vrij was. Een betaalparking (10 dollar per auto) was de enige oplossing.

Vanaf dat moment kon het haast niet meer slechter gaan. Om 13 uur besloten we om de hike Angels Landing Trail te doen. Een belevenis die we binnen 50 jaar aan onze kleinkinderen zullen doorvertellen! Wederom vond Vanessa de benaming van de trail mooi, waardoor deze 8 km lange wandeling, onze optie nummer één werd.

De hike zou ons naar ongekende hoogten brengen die ons een fantastisch zicht over het park gaven. De wandeling begon in helse temperaturen (meer dan 90 graden Fahrenheit) en in volle zon. Daarenboven ging het vanaf de eerste meters bergop! En bergop in de VS, is bergop (het stijgingspercentage oversteeg constant 10%, met pieken die de 25% overschreden)!

Karen was het eerste slachtoffer van dienst en besloot reeds na een aantal km's terug te keren (de hitte en de zwaarte van het parcours waren haar net iets te veel). Karen besloot om beneden op ons te wachten en bezocht in haar ééntje een aantal bezienswaardigheden die op makkelijkere hikings gelegen waren.

Niettegenstaande er zware eerste km's afgelegd dienden te worden, was dit een eitje in vergelijking met wat nog komen zou! Voor Vanessa was het bereiken van dit punt een hele uitdaging die ze door haar karakter tot een goed eind wist te brengen (het mindere humeur waarmee ze was opgestaan was verdwenen als sneeuw voor de zon)!

Na ongeveer 3 km klimmen, kwamen de 7 resterende dapperen op het punt waar de Angels Landing Trail echt begon. Een wandeling van om en bij de km die ons over rotsen en metalen kettingen naar de top bracht. Afgronden van meer dan één km hoog konden vastgesteld worden aan beide zijden van de trail. Kortom een wandeling (als je het nog wandelen kan noemen) voor durvers!

Bij het klimmen, hadden we reeds verscheidene mensen ontmoet die de wandeling van de Angels Landing Trail niet aandurfden. Er dient ook gezegd te worden dat in het 8-jarig bestaan van de trail, reeds 6 mensen het leven lieten.

Om het plaatje nog compleet te maken, besloten de weergoden om ons het leven zuur te maken. Voor de trail begon kregen we een knap stukje stortregen, met als gevolg dat we kletsnat aan de wandeling begonnen (door de zon die onmiddellijk na de regen weer scheen, waren we binnen de korste keren weer droog, net zoals het parcours).

De tocht ging op naar de top en leerde ons wandelen naast ravijnen, kijken naar de afgronden en klimmen op stenen. De meeste van de 7 overblijvende hadden dit aardig onder de knie en gingen vlot naar boven. Voor Annelies, daarentegen, werd het iets te gevaarlijk waardoor ze wijslijk beloot om terug te keren! De zes overgebleven veteranen moesten en zouden de top bereiken!

Er werd geklommen en gedaald en na een aantal uren bereikten we uiteindelijk de top van de Angelslanding trail. Prachtige vergezichten en duizelingwekkende hoogten waren het resultaat van onze inspanningen! Genietend van een heerlijk zonnetje, genoten we van ons verblijf op de top. Als kers op de taart kregen we zelf van dichtbij (slechts 5 meter van ons verwijderd) een reusachtige vliegende Condor te zien! Een Arend (gierachtige) die met een vleugelwijdte van meer dan 3 meter het luchtruim van Zion National Park onveilig maakt. Prachtig om te zien!

Nu we de top bereikt hadden, stelde een terugkeer niet veel voor. Dezelfde weg dienden we nu in de tegengestelde richting tegemoet te gaan.

Dit was wederom zonder de weergoden gerekend. In slechts enkele minuten tijd veranderde de hemel in een grijze massa, die ons zelf niet meer in staat stelde om de afgronden te zien! Grijs werd alles om ons heen. En toen gingen de hemelsluizen voor een tweede maal open. Deze keer langer dan de vorige keer. Niet enkel regen kregen we over onze hoofden heen. Ook hagelstenen kletterden tegen onze oren en hoofden.

De terugtocht was bijgevolg een hel die we zo snel mogelijk tot een goed einde wouden brengen! Met een zelden geziene snelheid en elegantie, wisten we weer het vertrekpunt van de Angel Landing Trail te bereiken (slechts 30 minuten duurde de terugtocht!).

Eens aangekomen zagen we, weliswaar volledig doorweekt, het mooiste wat we ooit gezien hebben. Honderden watervallen stormden door de hevige regenval van de bergen en bezorgden ons een prachtig stukje van een natuurwonder! Al snel was de regen/hagel en windbui over en konden we onze weg naar beneden verderzetten (3 km bergaf gaat vrij vlot als u onderbroek nat is ;-p).

Samengevat 8 km klimmen in 4 uur. Dit zegt meteen iets over de moeilijkheidsgraad van de wandeling! Een pluim voor de zes leden die heelhuids de beruchte Angels Landing Trail wisten te doirstaan! Hiken zal nooit mee dezelfde betekenis hebben voor ons!

Eens beneden aangekomen, vervoegden we ons met Annelies en namen we de shuttelbus naar onze wagen om nieuwe kleren aan te trekken. Dit was ook de plaats waar Karen onze groep vervolledigde. Van het Zion National Park, dat ons niet klein kreeg, hadden we genoeg gezien, waardoor we onze weg verderzetten naar ons hotel in Saint George. Een steak in een steakhouse (voor Stéfanie een slatje), was onze beloning voor de zware dag die we achter de kiezen hadden!

Morgen gaat onze vakantie naar Las Vegas, de gokstad bij uitstek! De tsjing tsings en de bling blings staan op ons te wachten.

Onze verhalen krijgen jullie morgen te horen!

Cheers,

8 kleine Belgen in het grote Amerika

PS: foto's van vandaag krijgen jullie één van de volgende dagen zeker voorgeschoteld. Zo kunnen jullie zien dat geen enkel detail van bovenstaand verhaal, gelogen is!